Historia Towarzystwa
Spis treści
Strona 1 z 4
Początki
| Łódzkie Towarzystwo Naukowe (do 1946 roku Towarzystwo Przyjaciół Nauki w Łodzi) założone zostało przez grupę 27 mieszkańców Łodzi, którzy reprezentowali cały przekrój narodowościowy i wyznaniowy ówczesnej inteligencji miasta. Byli wśród nich m.in. prof. Teodor Vieweger ówczesny Rektor Wolnej Wszechnicy Polskiej Oddział w Łodzi, Kazimierz Tomczak, biskup rzymsko-katolicki, Henryk Berkowicz - dyrektor Związku Przemysłu Włókienniczego w Państwie Polskim, Aleksander Heiman-Jarecki, senator i przemysłowiec, Stefania Kuropatwińska, dyrektor wzorcowego Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Zgierzu, Zygmunt Lorentz - prezes Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historycznego, Stefania Skwarczyńska - polonista teoretyk i historyk literatury i inni. Towarzystwo zgodnie z intencjami jego założycieli miało mieć charakter ogólny, integrujący wszystkie osoby i instytucje związane lub popierające naukę. Miało to szczególne znaczenie dla budowania w Łodzi, w mieście, w którym dopiero tworzyło się szkolnictwo wyższe (Oddział Łódzkiej Wolnej Wszechnicy Polskiej) środowiska naukowego, oraz podjęcia szerokich badań naukowych nad zaniedbanym pod tym względem obszarem Łodzi i regionu łódzkiego. W okresie międzywojennym działalność Towarzystwa skupia się w dwóch sekcjach: Nauk Humanistycznych i Nauk Matematyczno - Przyrodniczych i miała głównie charakter zebrań naukowych i odczytów popularno - naukowych. | |
|
S. Skwarczyńska |
Prof. T. Vieweger |
- Poprzedni artykuł
- Następny artykuł »»